[Elżbieta]

wiersz pierwszy

Kocham moje miasto
pełne ludzkich tajemnic
wieczorów o rozświetlonych prostokątach okien.
Dzień zaczyna się tu syreną
kończy blaskiem neonu.
Ludzie idą, biegną.
.................................Praca.
A ja? ......................... Stoję.

Może znajdę oazę dobroci
na wysepce tramwajowej.

Elżbieta, wtedy PNWL

[Marek]

ładne zauważenie
i
przecież - całkiem przyzwoity zapis

[amandalea]

[Elżbieta]

Marku
dziękuję, to był rok 1969 ...


Elżbieta

[Elżbieta]

Li
Dziękuję.

wersem z chęcią się podzielę
wyobraź sobie, że towarzyszy mi przez tyle, tyle lat ...
bardzo go lubię, więc się cieszę, że może i Tobie się zapamięta


Elżbieta

[Leszek Wlazło]

To forum może przez pewien klimat otwiera do zwierzeń i w ramach nich pozwala bez obaw podzielić się początkami. To miłe. A Twój wiersz Elu podoba mi się.

[Elżbieta]

Leszku, dziękuję
masz rację, że jak człowiek się nie obawia, że wszystko mu od razu przenicują, skrytykują i wymieszają, to jakoś tak sam z siebie pokaże, że kiedyś był naiwnym podlotkiem z ogromnymi myślami, ideami, które czasem zostały mu na całe życie.
serdeczności
E

[Marek]

[jaga]