[pan_ruina]

[...]Na Kopernika wjeżdżamy cofając. Tiry trzeba ustawić ciasno. Bardzo ciasno. Ale i tak kilku chłopaków miało mniej szczęścia i muszą czekać na następną przeprawę z Ystad do Świnoujścia. Do domu.

[...]Flauta. Nad promem krążą mewy. Kłócą się w mewim języku, nie trudno zrozumieć, że o jedzenie. Ale może o coś jeszcze.

[...]Przed południem zostawiamy brzeg za plecami.
Rzucam mandżury w okrętowej kajucie i idę na późne śniadanie. Smaczne. Jemy w milczeniu, czasami sztuciec szczęknie o talerz.

[...]Czas płynie leniwie. Około szesnastej zwalniamy, żeby stanąć przy pomarańczowo-czarnej boi.

[...]- Co się stało? - pyta jeden z kierowców. Nie wie. Nie rozumie.
[...]- W tym roku mija dwadzieścia pięć lat. - odpowiadam.

[...]Powietrze rozdziera ryk trąb Kopernika. Wyje całą mocą. Woła do swojego brata bliźniaka, trzydzieści metrów pod nami.

[...]Odpowiada cisza.

[fiołkowa]

Cały Stefcio Za to Cię kocham Po chrześcijańsku

[Gorgiasz]

Cytat:

Na Kopernika wjeżdżamy cofając.

"Kopernika"

Cytat:

- W tym roku mija dwadzieścia pięć lat. - odpowiadam.

- W tym roku mija dwadzieścia pięć lat - odpowiadam.

Cytat:

Woła do swojego brata bliźniaka, trzydzieści metrów pod nami.

Pamiętam.

Świetnie ujęte. Jak zawsze.

[mgielka]

Uwielbiam czytać Twoją prozę

[pan_ruina]

fiołkowa,
Gorgiasz
mgielka


Dziękuję

[fiołek]

Zwykły dzień, a jednocześnie niezwykły...

[Marek]

świetny zapis, ujęcie pamięci!

[pan_ruina]

fiołku
Marku
Moje uszanowanie. Dzięki.

[amandalea]

Co tu dużo gadać ...świetne

[pan_ruina]

amandalea, dziękuję.

[Witold Kiejrys]

Bardzo, bardzo dobre!