[eva_14]

A ten sierpień co prosi o rękę
niech się włóczy po ciepłych chodnikach
zanim skoszą stokrotki i miętę
niech pozwoli się sobą zachwycać

a to lato co schyla się stromo
ku jesieni odartej z listowia
niech poprosi naturę o pomoc
żeby dnia nam przestało ubywać

zna nas przecież na wylot co z tego
skoro chichot zza pleców wyczuwam
i naznacza jesienną kolędą
co rok nową jak nowe są żniwa

nie wysłucha ostatnich oddechów
najsmutniejszych i gorzkich jak mlecze
pomijając milczeniem z okrętu
co odpływa po nitce pajęczej

[Gorgiasz]

Bardzo ładne!

[eva_14]

[amandalea]

Takie to prawo
Ech fajnie, po zawirowaniach, znowu czytać twoje słowa Evo

[eva_14]

Cytat:

Ech fajnie, po zawirowaniach, znowu czytać twoje słowa Evo

tylko czekam, na ile mam jakiego takiego wytchnienia i...do następnego brrrr



buziaki Lidziu

[Irena]

Ujmująco piękny wiersz.

Kłaniam się.

[Maryla]

Piękny wiersz Ewo.

Na nitce pajęczej przemijanie wisi, nic nam nie pomoże błaganie natury. Ona wie co robi jesień przybliżając, ale przecież wróci latem po raz wtóry…

[eva_14]

[eva_14]

[Leon Gutner]

Okręt co odpływa po nitce pajęczej - wisienka na torcie praw natury .

Z przyjemnością L.G.

[eva_14]

[asia]

nie ma rady lato odejdzie ale jesień też piękna i twórcza
najbardziej lubię październik - słoneczny

[mgielka]

Czarujesz Ewuś wersami.

[eva_14]

asiu, mgiełko

podziękowanie zostawiam

[wojna światów]

Przepiękny tekst, evo
Pełen smutnego zamyślenia...

Przepiękny tekst, evo
Pełen smutnego zamyślenia...