POSTscriptum Strona Główna  
  POSTscriptum
FAQ  FAQ   Szukaj  Szukaj   Użytkownicy  Użytkownicy   Grupy  Grupy
 
Rejestracja  ::  Zaloguj Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
 

Odpowiedz do tematu POSTscriptum Strona Główna » PISANE PROZĄ » Różne gatunki prozy » po operacji...
po operacji...
Autor Wiadomość
wilczajagoda 
lustrakłamią.


Dołączyła: 28 Sty 2012
Posty: 3688
Skąd: bezdroża pospolitej rzeczy
Wysłany: 2018-11-05, 17:39   po operacji...

5 listopada 2017 o 10:19 · Koszalin, Szpital...

Wszystko zdarza się nie bez przyczyny..niedawne wspomnienia...

Leżę. Dobrze , że na plecach. Nie za długo, bo cierpną.
Najgorszy był pierwszy miesiąc po operacji kręgosłupa, kiedy mogłam tylko na boku, nie półbokiem ale całkiem na boku. Aż drętwiał, a obrócić się było bardzo trudno. Musiałam łapać się za brzeg tapczanu i dopiero wtedy powolutku obracać się. A najlepiej wstać odpowiednio opierając się łokciem . Wtedy kładłam się na drugi bok.
Zakaz schylania się, jak najmniej siadania. Kolejne noce po powrocie ze szpitala to Tantalowe męki. Okropny ból prawej nogi sięgający od biodra do stopy nie dawał leżeć, nie mówiąc o spaniu. Całe noce krążyłam po domu z balkonikiem. Mocno waliłam nogą o podłogę, żeby zmniejszyć ból.
Rana goiła się niezłe, dzięki zastrzykom , które dawała mi znajoma pielęgniarka. Ale na ból nie było sposobu, nie pomagały, ani tabletki ani plasterki przeciw bólowe.
Moja pierwsza połowa roku upływała pod znakiem bólu i powolnego powrotu do ,, w miarę normalnej,, sprawności. Buntowałam się, złościłam, a najbardziej na samą siebie, na własną głupotę i lekceważenie stanu przed operacyjnego. Tyle zabiegów, pieniędzy wyłożonych na różne zabiegi, cudotwórców, bioenergoterapeutów, masażystów, hiropatów i zachciało mi się wejść na wannę i ściągać półkę z łazienki do malowania. I to był przysłowiowy gwóźdź do trumny.
No cóż, głupota ludzka nie zna granic, powiedziałabym słowami Zofii. Teraz leżę i rozmyślam, słucham się swojego ciała. Kiedy jestem dla niego dobra - mniej boli. Ostrożnie stawiałam kroki. Nie obiecywałam, sama nic nie mam obiecane. Może kiedyś wolna od bólu rzucę się niedbale na łóżko, będę mogła biegać, skakać, tańczyć, ,,wyginać śmiało ciało ,, Może. W mają skończyłam 67 lat, ale nie czuję się staro, mimo bólu, tylko czasami coś mnie pod sercem ściśnie. Jestem już po połowince swojego życia. Na pewno już będzie inaczej. To życie ze świadomością, że nie jestem już taka ,, normalna,, Banalne, ale choroba, niepełnosprawność, coś co nas zatrzymuje, sprawiają, że życie nabiera innych barw, smaków. Staje się mocniejsze. Nie zgubię tej mądrości, jest moja, opłacona cierpieniem, utratą, ale też zyskiem. Będzie tkwić we mnie mocno, jak te implanty w kręgach i stabilizatory. Nie da się zapomnieć, bo za każdym nie tak wykonanym ruchem, dają znać o sobie.
,,Nastała pora barw, a ja zbieram marzenia na dni zmęczone.,,Bama

Przez zamglone okna widać świat w kolorach starego złota z domieszką spłowiałej zieleni . Z radia ulatuje melodia . Magda Umer śpiewa- ,,Rozpostarta płachta nieba zawsze daje to co trzeba: przez te płachtę, pod sam kręgosłup prześwituje sama wiedza, kiedy zbieram z niej bez wahań- zwykle trafiam w to co czuję, jeśli mniej medytuję..,,
Czas nie zatrzymuje się, nawet nie wzruszy ramionami, a jednak nie wyrywa się z nieskończoności – tkwi.
_________________
świat , to drogeria zmysłów
 
 
menałe 
Małgorzata Helena


Wiek: 52
Dołączyła: 25 Sie 2009
Posty: 5259
Skąd: Gdańsk
Wysłany: 2018-11-05, 20:33   

Cytat:
Kiedy jestem dla niego dobra - mniej boli.


Ponad miesiąc temu miałam tzn punkcję, do dziś się nie mogę pozbierać.

Bardzo życiowy i obrazowy tekst.

Cytat:
Na pewno już będzie inaczej. To życie ze świadomością, że nie jestem już taka ,, normalna,, Banalne, ale choroba, niepełnosprawność, coś co nas zatrzymuje, sprawiają, że życie nabiera innych barw, smaków. Staje się mocniejsze.


Będzie inaczej, od nas jednak zależy jakie będą barwy tego innego życia ...

:padam:
 
 
asia 
Joanna Lessnau

Wiek: 40
Dołączyła: 25 Paź 2012
Posty: 3955
Skąd: m. pomorskie
Wysłany: 2018-11-05, 23:12   

musisz przejrzeć jeszcze tekst bo chyba trafiły się literówki
Rana goiła się niezłe,
W mają skończyłam 67 lat,
:)
_________________
Budowałem na piasku
I zawaliło się.
Budowałem na skale
I zawaliło się.
Teraz budując zacznę
Od dymu z komina.

Leopold Staff
 
 
Gruszka 


Dołączyła: 13 Mar 2018
Posty: 557
Wysłany: 2018-11-05, 23:36   

Heh, Jagódko, jak ja to dobrze znam... Ja po dwóch operacjach - szyjny odcinek. Ty miałaś balkonik, ja kołnierz ortopedyczny, w którym czułam się jak robocop. :) )
Rzeczywiście, nic nie jest takie jakie było. I rzeczywiście trzeba słuchać się swego ciała.
Opisałaś sugestywnie, prawdziwie.
Są literówki, jak już Asia wspomniała, np. przeciwbólowy - łącznie. Ale to wszystko do poprawienia. :)

PoZdrówka :)
 
 
Gruszka 


Dołączyła: 13 Mar 2018
Posty: 557
Wysłany: 2018-11-05, 23:41   

I PS. - pod wpływem Twojego tekstu za chwilę dodam (do dzialu prozy) mój szpitalny obrazek - napisany po pierwszej operacji. :)
 
 
asia 
Joanna Lessnau

Wiek: 40
Dołączyła: 25 Paź 2012
Posty: 3955
Skąd: m. pomorskie
Wysłany: 2018-11-06, 10:19   

i za Gruszką :)
_________________
Budowałem na piasku
I zawaliło się.
Budowałem na skale
I zawaliło się.
Teraz budując zacznę
Od dymu z komina.

Leopold Staff
 
 
anastazja 
Anastazja Mileszko


Dołączyła: 12 Lis 2009
Posty: 3990
Skąd: zza rzeki
Wysłany: 2018-11-07, 14:48   

Niestety, wiele osób ma takie dolegliwości. Jednak nie każdy potrafi tak opisać. Tobie się udało. Jagódko, uśmiech zostawiam. :)
_________________
... tam kamienie mają serca
 
 
mgielka 


Dołączyła: 06 Gru 2013
Posty: 2351
Wysłany: 2018-11-08, 17:15   

Z ciekawością przeczytałam. Przytulam. :oczami:
 
 
pan_ruina 
Stefan Rydel


Wiek: 47
Dołączył: 05 Maj 2014
Posty: 1537
Skąd: Wrocław
Wysłany: 2018-11-08, 22:43   

wilczajagoda napisał/a:
5 listopada 2017 o 10:19 · Koszalin, Szpital...

Wszystko zdarza się nie bez przyczyny..niedawne wspomnienia...

Leżę. Dobrze , że na plecach. Nie za długo, bo cierpną.
Najgorszy był pierwszy miesiąc po operacji kręgosłupa, kiedy mogłam tylko na boku, nie półbokiem ale całkiem na boku. Aż drętwiał, a obrócić się było bardzo trudno. Musiałam łapać się za brzeg tapczanu i dopiero wtedy powolutku obracać się. A najlepiej wstać odpowiednio opierając się łokciem . Wtedy kładłam się na drugi bok.
Zakaz schylania się, jak najmniej siadania. Kolejne noce po powrocie ze szpitala to Tantalowe męki. Okropny ból prawej nogi sięgający od biodra do stopy nie dawał leżeć, nie mówiąc o spaniu. Całe noce krążyłam po domu z balkonikiem. Mocno waliłam nogą o podłogę, żeby zmniejszyć ból.
Rana goiła się niezłe, dzięki zastrzykom , które dawała mi znajoma pielęgniarka. Ale na ból nie było sposobu, nie pomagały, ani tabletki ani plasterki przeciw bólowe.
Moja pierwsza połowa roku upływała pod znakiem bólu i powolnego powrotu do ,, w miarę normalnej,, sprawności. Buntowałam się, złościłam, a najbardziej na samą siebie, na własną głupotę i lekceważenie stanu przed operacyjnego. Tyle zabiegów, pieniędzy wyłożonych na różne zabiegi, cudotwórców, bioenergoterapeutów, masażystów, hiropatów i zachciało mi się wejść na wannę i ściągać półkę z łazienki do malowania. I to był przysłowiowy gwóźdź do trumny.
No cóż, głupota ludzka nie zna granic, powiedziałabym słowami Zofii. Teraz leżę i rozmyślam, słucham się swojego ciała. Kiedy jestem dla niego dobra - mniej boli. Ostrożnie stawiałam kroki. Nie obiecywałam, sama nic nie mam obiecane. Może kiedyś wolna od bólu rzucę się niedbale na łóżko, będę mogła biegać, skakać, tańczyć, ,,wyginać śmiało ciało ,, Może. W mają skończyłam 67 lat, ale nie czuję się staro, mimo bólu, tylko czasami coś mnie pod sercem ściśnie. Jestem już po połowince swojego życia. Na pewno już będzie inaczej. To życie ze świadomością, że nie jestem już taka ,, normalna,, Banalne, ale choroba, niepełnosprawność, coś co nas zatrzymuje, sprawiają, że życie nabiera innych barw, smaków. Staje się mocniejsze. Nie zgubię tej mądrości, jest moja, opłacona cierpieniem, utratą, ale też zyskiem. Będzie tkwić we mnie mocno, jak te implanty w kręgach i stabilizatory. Nie da się zapomnieć, bo za każdym nie tak wykonanym ruchem, dają znać o sobie.
,,Nastała pora barw, a ja zbieram marzenia na dni zmęczone.,,Bama

Przez zamglone okna widać świat w kolorach starego złota z domieszką spłowiałej zieleni . Z radia ulatuje melodia . Magda Umer śpiewa- ,,Rozpostarta płachta nieba zawsze daje to co trzeba: przez te płachtę, pod sam kręgosłup prześwituje sama wiedza, kiedy zbieram z niej bez wahań- zwykle trafiam w to co czuję, jeśli mniej medytuję..,,
Czas nie zatrzymuje się, nawet nie wzruszy ramionami, a jednak nie wyrywa się z nieskończoności – tkwi.



Siękozę można łatwo wyczyścić, oczywiście nie da się wszystkiego, bo taki mamy język, ale w tym natężeniu razi. Bóli też można bez bólu kilka usunąć:)

W obszerniejszym materiale ten kawałek mógłby się bronić, ale w obecnej objętości (zamknięta miniatura, a zakładam że taką jest) tekst jest przegadany. Odnoszę wrażenie, że ściągnięty z kolana. Stąd tyle błędów.

Osobiście wyciągnąbym esencję z pointy, a całość ociosał do setki słów.


Pozdrawiam.
S.
_________________

 
 
amandalea 
Lidia Kowalczyk


Wiek: 62
Dołączyła: 17 Paź 2007
Posty: 21210
Wysłany: 2018-11-11, 18:40   

wilczajagoda napisał/a:
Kiedy jestem dla niego dobra - mniej boli.

Bo powinniśmy się słuchać, nie tylko gdy boli ;) , a problemów byłoby mniej :hyhy:
_________________
a po nas już nic
jeno popiół i zgliszcza
życie to jeden wic
rzekł uczeń mistrza
 
 
Wyświetl posty z ostatnich:   
POSTscriptum Strona Główna » PISANE PROZĄ » Różne gatunki prozy » po operacji...


Kontakt:

w sprawach merytorycznych:
Amandalea: amandalea@interia.pl, Leszek Wlazło: niepoeta2@wp.pl

w sprawach techniczno-merytorycznych:
Łukasz Pfeffer (luk19952): lukasz@pfeffer.com.pl


Pfeffer.com.pl - Zaistniej w internecie
 
 

Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group
Template created by Dustin Baccetti modified by Nieoficjalny support phpBB2 by Przemo