Tanka lub waka - Rodzaj japońskiego wiersza mającego 31 sylab, starszego od haiku, wyróżniającego się muzykalnością. Tanka jest popularna, co najmniej od okresu heian, kiedy to umiejętność jej tworzenia była uważana za esencję kultury. Niezwykle rozmaita tematycznie, oddaje jednak wrażenie, silne emocje, refleksje, nie nawiązuje do elementów wojny, przemocy. Często oddawana w językach europejskich w postaci zestawienia linijek sylabicznych 5-7-5-7-7, jednakże oryginalnie pisana była często po prostu w jednej linii. Najstarsza znana tanka pochodzi z Kojiki, według tej księgi stworzył ją Susanoo, brat Amaterasu.
Tanka to umownie wiersz haiku, do którego dodano dwa wersy (7 + 7) zawierające stosowny komentarz. Ten gatunek literacki też ma swoje prawa i zasady. Nie powinien posiadać następstwa czasowego.
***
Dojrzałe jabłko
Pozostało samotne
Na nagim drzewie
Małoznaczące grzechy
Zdążyły już pospadać
***
Szarzeją rano
Cienie wokół ogniska
Zmywane deszczem
Srebrne cykanie świerszcza
Cichnie w głębi ogrodu
***
Wysoka fala
Znowu na starym moście
Zmoczyłem nogi
Kiedy w drodze do domu
Zapatrzyłem się w księżyc
***
Zdejmij sukienkę
Powabną i czarowną
Skórę błękitu
I unieś oczy moje
I naucz mnie dotyku