[Maryla]

A przecież

A przecież, choć mija szybko rok za rokiem,
gdzieś w głębi jesteśmy zawsze tacy sami.
może mniej radośni, zamyślenia więcej,
poławiacze światła,
chociaż z ciężarami.

Treść westchnień przesłania ciepły odcień nieba,
dialogi z zielenią plączą się nieskładnie.
Nakręcaj codziennie słoneczne zegary,
aby móc odzyskać
też nad sobą władzę.

Do wspólnego wzoru nie daj się sprasować,
pod dłonią zatrzymaj słońca złote smugi,
upajaj się wiatrem, szemraniem strumyka.
Świt przychodzi zawsze
i nadzieję budzi.

Maryla

[Leon Gutner]

Moją nadzieję budzą takie wiersze Mary.

Z przyjemnością L.G.

[jaga]

[Felicja]

Bardzo piękny wiersz. Umknął mi wcześniej.
Pozdrawiam

[Fred]

Codziennie rankiem czekam na ten świt, co nadzieje budzi!

[ikcesok]

jutro zawsze jest mądrzejsze
bo korzysta z doswiadczenia
dzisiaj będzie odważniejsze
bo nie może nic pozmieniać

z wiekiem uczymy się doceniać każdy kolejny świt... który
zawsze ma w sobie promyk nadziei... dobry wiersz. Pozdrawiam

[jaga]

powróciłam bo warto - cudowny wiersz