[Leon Gutner]

Nie ma żadnych złudzeń tu nie spadniesz nigdy
wiatr roznosi popiół skrzy ostatnie iskry

leje gdzieś daleko na to co jest łatwe
czas dni przesypuje szarym drobnym piaskiem

to spadają pewnie stare smutne wiersze
w naszej galaktyce w perspektywie szerszej

kropli w dawnych słowach nie zdołasz powtórzyć
nie ma już opadów nikt nie widział burzy

jest poranna rosa czasem jakiś obłok
obraz nieskażony ani jedną kroplą

przeraźliwie gryzie noc w fatamorganach
najpewniejsza w życiu nieustanna zmiana

zbieram parasole lato coraz ładniej
nie ma żadnych złudzeń nie dostąpi spadnień

suszy dawne krople w stu tysiącach stopni
nikt już nie pamięta o tych co wilgotni

[Witold Kiejrys]

siedem dni plus jeden składa się na złudzenie -
nie wiem, czy to nie my, tym przypadkiem.

tak mi się zapisało, w następstwie ósmego czytania Twojego wiersza.
- Wierci mną, Leo.


Pozdrawiam, witekk