[eva_14]

Pan mi tak szeptem starał sie dopiec
Pan mnie wprowadził w pokusy gąszcz
ja proszę Pana tkwię w Europie
i jest mi trudno i trudniej wciąż

nie mogę Pana wzniecić spojrzeniem
nie mogę musnąć czułością ust
zamiast pieszczoty kołyszę cienie
całuję pustkę czekam na cud

Pan proszę Pana zjawił się nagle
nikt mnie nie pytał czy chcę czy nie
na brzegu słowa rozwinął żagle
i sama nie wiem dobrze czy źle

było tak cicho bez burz i wzlotów
uśpiona miłość wciśnięta w kąt
bezpańskie ciała ruszyły w pochód
jakby w czekaniu na wspólny ląd

chcę kogoś szeptem skusić na eden
pogładzić włosy rozpętać wiatr
w jednym westchnieniu oddalić ziemię
unosząc w sobie zatrzymać strach

[Leszek Wlazło]

Ja proszę Pani

Ja prawdę mówię proszę Pani.
Me słowa bardzo są poważne,
bo komplementów Pani tanich,
nie powiedziałbym tak jak każdej.

Choć wzrok się skłania ku krągłościom,
to wielbię rozum w boskim ciele
i niech mi język stanie ością,
od nim bez składu tylko mieleń.

Ja proszę Pani bardzo serio,
podchodzę do rzeczy istoty,
jednakże myśli me feerią,
pragną zamienić się już w dotyk.

[amandalea]

No proszę jaki piękny duet

[eva_14]

[Leszek Wlazło]

Pokażę jak pięknie rozwinęła się rozmowa Pani i Pana na pewnym portalu po wierszu "Ja proszę Pani":

Ja proszę Pana mam pytanie:
Jak dużo kobiet Pan już przeżył?
Bo teksty Pana nie za tanie
i kimże jest kto do mnie mierzy?

Bo proszę Pana ja mam dzieci
i mały dom na skraju dróg
i jeszcze w głowie mi się kręci
od tych zawiłych Pana słów.

Mój instynkt nagle mówi mi
że Pan się nieco pięknie nosi
wszakże Pan często mi się śni
jakby się Pan o coś prosił.

always born


Twoje pytanie mnie speszyło,
Pani, bo miłość jest mi obca.
Co prawda było nieraz miło,
jednakże żadna nie chce zostać.

Ja proszę Pani dzieci kocham,
dom też polubię, chociaż mały.
Nie bądź więc Pani taka płocha,
w uczuciach mężem będę stałym.

Co Pani mówi, że ma męża?
Że mną się Pani bawi tylko?
Ładnie to ducha nadwyrężać?
Miała być wieczność, była chwilką.

Leszek


Pan nie wie jeszcze o mnie wiele
o mnie jako duszyczki mojej jasnej
Bo proszę pana ja mam trele
na punkcie szczęśliwości własnej.

By ktoś pokochał niewybrednie
By się przytulił w me ramiona
bo proszę Pana kiedy słońce blednie
to monotonię nocy chcę pokonać.

I ja nie twierdzę proszę Pana
że męża nie mam - wręcz przeciwnie
lecz sobie myślę zatroskana
co nie chronione - wreszcie minie.

always born

[eva_14]

lecz proszę Pana co pisane
nie da się minąć zwykłym kołem
na kilka ułud stać jest damę
a prawda zawsze w oczy kole

ja proszę Pana mężów kilku
gdzieś w dali właśnie mam za sobą
Pan jest natomiast tylko chwilką
byle pozory mnie nie zwiodą

i wiosna idzie proszę Pana
pogoda jakaś bardziej tkliwa
czegóż tu szukać kiedy dama
nie sama jest i jest niczyja

brak stabilności drogi Panie
zawsze mnie gubił w rwącym życiu
ja zwykle znikam przed śniadaniem
i często chowam coś w ukryciu

ranki mój Panie też nie dla mnie
jeżeli już to nocna ciemność
jeżeli Panie czegoś zechcę
wszelaki opór jest daremny

[Lucy]

Wielkie gratulacje dla wszystkich Aktorów tej sztuki!!!
Świetna obserwacja, poczucie humoru i warsztat poetycki!

Pozdrawiam

[eva_14]

Lucy

[eva_14]

i jeszcze jedno proszę Pana
cokolwiek by to mogło znaczyć
kobieta Panie to nie banał
lubi by bliżej się przypatrzyć

[Leszek Wlazło]

Pani to chyba zbyt poważnie
słowa przyjmujesz i do siebie
jednak miłować gdy już zaczniesz
łatwiej Ci będzie wypowiedzieć

nie nie koniecznie ust wymową
rzekniesz mi Pani to co czujesz
będę wsłuchany w oczy odtąd
i też spojrzeniem dam Ci róże

dotyk jak sądzę więcej rzeknie
i ust skalanie pocałunkiem
Pani przemilczę dalszy przebieg
i w niebanalny spojrzę uśmiech

[el]

Kapitalna sprawa! Bravo

[amandalea]

Świetnie Ewo...świetnie Leszku

[eva_14]

Pan sobie schlebia Proszę Pana
mych słów siateczka dla innego
źle Pan zrozumiał Pana sprawa
a to że piszę cóż w tym złego

za różę Panu podziękuję
mam ich tysiące w swoim świecie
do Pana Panie nic nie czuję
kolejne strofy wiatr poniesie

usta zamilkną lecz litery
mają swą magię jak powinny
nasz dialog mimo że nieszczery
zechce pan zważyć śledzą inni

[Leszek Wlazło]

na cóż o Pani obnażyłaś
grę co tak pięknie strofy przędła
już rzeczywistość nader przykra
łzawą osiadła mgłą na rzęsach

prysła staremu bańka w dłoniach
co wypełnione były szczęściem
Pani dla Ciebie był to drobiazg
dla mnie dzień przestał mrugać pięknie

jednak nie możesz nie potrafisz
myśli lubieżnych mi odebrać
w marzeniach szepnę miła głaśnij
a com doświadczył powiem w wierszach

[eva_14]

bardzo przewrotna z Pana postać
co raz przyciąga raz odpycha
asekuracji Pańskiej sprostać
to tak jak w Pana chmurach znikać

Pan lata niebem ja doliną
a dzień jak mrugał nadal mruga
obdarzę Pana myślą tkliwą
lecz gdy zapłonę Pan mnie ugaś

mówi Pan bańka- bańki kruche
żywotem krótsze od motyli
czasem wystarczy jednym ruchem
zgasić ich barwę wzrok pomylić