Wysłany: 2011-12-05, 12:09 Czytanie Maltego na spotkaniu "Wiersze na piętrze"
W piątek 16 grudnia o godz. 18.30 dwumiesięcznik literacki „Topos” zaprasza do Dworku Sierakowskich na kolejne spotkanie z cyklu „Wiersze na piętrze”. Odbędzie się czytanie Zapisków Maltego… Rainera Marii Rilkego w nowym przekładzie Piotra Wiktora Lorkowskiego. Książka ukazała się w Bibliotece „Toposu”. Wstęp wolny.
Zapiski Maltego… to książka, należąca do kanonu mistrzowskich dzieł, które powinno się nie tylko znać, ale i mieć. Rainer Maria Rilke napisał Maltego w roku 1910, a 17 lat później ukazało się polskie tłumaczenie Witolda Hulewicza. Od tamtej pory książka była wielokrotnie wznawiana w tym samym tłumaczeniu.
Piotr Wiktor Lorkowski w swoim przekładzie zatytułowanym Zapiski Maltego Lauridsa Brigge zachowując wierność wobec oryginału, uwspółcześnił język i składnię. Przy tym tajemnicą tłumacza jest obecny w książeczce duch Rilkego i charakterystycznych dla niego światoobrazów. Kryzys duchowy dotykający Maltego zapowiada „czasy fragmentarycznej percepcji i nieciągłej, coraz mniej uporządkowanej komunikacji”. W tych czasach właśnie żyjemy. Warto przejrzeć się w tej prozie.
Z noty Od Tłumacza:
(…) proza Rilkego przepowiada nowoczesność: czasy spotęgowanego zgiełku i przerażenia, czasy fragmentarycznej percepcji i nieciągłej, coraz mniej uporządkowanej komunikacji. Zaś projekt człowieka, który naszkicowała, wydaje się korespondować z tym, który w Ferdydurke znacznie grubszą kreską wyrysuje Witold Gombrowicz.
W Maltem, jak w żadnym innym swym utworze narracyjnym, Rilke stopił w jedno poetyckość i fabułę, kreując główną postać usiłującą w pisaniu właśnie, w przemienianiu wrażeń, poszukać wyjścia z długotrwałego kryzysu duchowego.
(…) Prezentowany z perspektywy paryskiej metropolii świat toczy choroba, którą należałoby nazwać zanikiem istotności, najważniejszego czynnika integrującego osobowość, coraz bardziej skłonna do rozpraszania się na serie wrażeń okrywanych coraz to innymi, najczęściej krótkotrwałego użytku, maskami. Zewnętrzną manifestacją owej utraty istotności stają się również symptomy choroby cielesnej lub psychicznej, wymagające interwencji lekarzy, zwykle bezskutecznej.
